بلاگ کتابک

کتاب «ماسک کاغذی» جلد چهارم از مجموع داستان‌های پویان است که به موضوع مقابله با مسخره شدن می‌پردازد.

امید همکلاسی پویان عادت زشتی دارد که دوستانش را با اسم‌های نامناسب صدا می‌زند و برای هر کدامشان شعرهایی مسخره می‌سازد که زنگ‌های تفریح همهٔ بچه‌های کلاس با هم بخوانند و بخندند. پویان از این که امید برایش شعر ساخته و او را موشان صدا می‌زند و مسخره می‌کند خیلی ناراحت است اما کاری از دستش برنمی‌آید جز این که هر وقت عصبانی می‌شود پایش را بکوبد زمین و داد بکشد یا بزند زیر گریه.

بچه‌های دیگر هم یا عصبانی می‌شوند یا به تلافی کار امید بقیه را مسخره می‌کنند به جز سهیل که وقتی امید برایش شعر می‌سازد و بچه‌ها مسخره‌اش می‌کنند، فکر تازه‌ای به سرش می‌زند، از همان فکرهای بکری که بقیهٔ بچه‌ها افسوس می‌خورند چرا تا الان به فکر خودشان نرسیده.

مجموعه داستان‌های پویان برای گروه سنی ب تألیف شده و به قصه‌های پویان پسر هشت ساله‌ای می‌پردازد که، کم کم مهارت‌هایی مثل: شناخت نقاط ضعف و قوت، مهارت حل مساله و کارگروهی، مهارت جرات‌ورزی و مهارت مقابله با مسخره شدن را یاد می‌گیرد. «کی همه چی را بلده؟»، «همکاری در یک روز شیری»، «ایست زورگویی ممنوع» و «ماسک کاغذی» چهار عنوان این مجموعه است.

گزیده‌هایی از کتاب

«موشان موشان موشان کله‌اش خورده به کوشان». من هر وقت بچه‌ها دست می‌زدند و برایم از این شعرهای مسخره می‌خواندند ناراحت می‌شدم اما هر چقدر پا می‌کوبیدم روی زمین هیچ فایده‌ای نداشت. انگار هیچ کس من را نمی‌دید. ولی سهند وقتی برایش شعر:

«میمون ِ زشت دم‌دراز رفته بخره یه دونه غاز» را می‌خواندند به جای این که مثل من پایش را بکوبد زمین یا مثل اشکان داد بکشد، فقط می‌گفت: «من نه میمونم، نه زشتم، نه دم دراز». بعدش امید می‌رفت سراغ بچه‌ای دیگر و برایش شعر می‌خواند...

رفتن به بیمارستان و بستری شدن برای پدرو مادرها بسیار ناراحت‌کننده و برای کودکان ترسناک است. اگر به کودک‌تان اجازه دهید احساساتش را بروز دهد و هر سوالی را که دارد مطرح کند، این تجربه را برایش به خاطره‌ای مثبت تبدیل خواهید کرد. بهتر است کودک را برای بیمارستان رفتن و اتفاقات پیش رو آماده کنید.

کتاب «آیا باید به بیمارستان بروم» بیشتر بر روی احساساتی تاکید دارد که کودک در بیمارستان تجربه می‌کند.

هر کاری که لازم است برای فرزندتان انجام شود، با زبانی ساده و با آرامش برایش توضیح دهید. اما اطلاعات نادرست ندهید و دروغ نگویید.

این کتاب با این هدف ترجمه شده است که والدین و اطرافیان کودک بتوانند با خواندن آن برای کودکان، راه ارتباط و صحبت پیرامون نگرانی‌ها و ترس‌های آنان را برای‌شان باز کنند و درباره‌اش صحبت کنند.

کتاب «آیا باید به بیمارستان بروم» به کودکان کمک می‌کند تا متوجه شوند وقتی که به شدت مریض می‌شوند، بهترین راه بستری شدن در بیمارستان است. کودکان خردسال می‌آموزند که در بیمارستان می‌توانند دوست پیدا کنند، افراد بسیاری به دیدن‌شان می‌آیند و تحت مراقبت کامل پزشکان و پرستاران قرار می‌گیرند.

اطلاعات بسیار ارزشمند کتاب «آیا باید به بیمارستان بروم» تعامل بین والدین، مربیان و کودکان را در زمینه‌های فردی، اجتماعی و هیجانی بهبود می‌بخشد.

گزیده‌هایی از کتاب

«مریض بودن اصلا خوب نیست. وقتی حالت خوب نیست پدر و مادرت چکار می‌کنند تا بهتر بشوی؟

می‌توانی بگویی که مردم به چه دلایلی به بیمارستان می‌روند؟

آیا تو هم تا حالا به بیمارستان رفته‌ای؟

درباره بیمارستان رفتن چه احساسی داری؟ و چه سوال‌هایی برایت پیش آمده؟

هیچکس بیمارستان رفتن را دوست ندارد. اما گاهی لازم است این کار انجام شود.»

کتاب «ماشین‌سواری»، مانند بیشتر داستان‌های فیلی و فیگی روی موضوع دوستی و روابط دوستانه تأکید دارد و با قصه‌ای جدید قصد دارد اهمیت آن را به مخاطب کودک خود یادآوری کند.

کتاب «ماشین‌سواری»، با پیشنهاد هیجان‌انگیز فیلی آغاز می‌شود. در صفحه عنوان کتاب تصویر فیلی و فیگی را می‌بینیم که کنار هم دراز کشیده و خیالبافی می‌کنند. هنوز داستان شروع نشده با کمی دقت در تصویر می‌فهمیم که هر دو آن‌ها یک رویا را در سردارند: ماشین سواری و ماجراجویی. با این پیش‌زمینه ذهنی وقتی فیلی به فیگی می‌گوید: «من یک فکر خیلی خوب دارم.» مخاطب میتواند حدس بزند که او از فیلی میخواهد که با هم به گردش بروند. فیلی جواب مستقیمی به درخواست فیگی نمیدهد اما خوشحالیاش را در تصویر می‌بینیم و وقتی هر دو با هم شروع به خواندن آواز می‌کنند مطمئن می‌شویم که فیلی هم از این پیشنهاد خوشش آمده است.

اولین چالش داستان وقتی پیش می‌آید که فیلی می‌گوید برای به گردش رفتن به نقشه و برنامه احتیاج دارند. فیگی بالا می‌پرد و می‌گوید نقشه دارد و می‌دود تا آن را بیاورد. در صفحه بعد فیلی فکر می‌کند اگر هوا آفتابی باشد، عینک لازم دارند. فیگی باز هم بالا می‌پرد و می‌گوید عینک هم دارد و برای آوردن عینک از صفحه خارج می‌شود. فیلی این بار یاد روزهای بارانی می‌افتد و می‌گوید برای گردش رفتن چتر هم می‌خواهند. خوشبختانه فیگی چتر هم دارد. فیلی وقتی به وسایلی نگاه می‌کند، که برای گردش روی هم جمع کرده‌اند، یادش می‌افتد که کیف و چمدان هم لازم دارند. فیگی با یک عالم چمدان برمی‌گردد و فیلی تازه به یاد می‌آورد که برای بردن این همه ساک به ماشین احتیاج دارند اما فیگی ماشین ندارد. حتی اگر متن داستان را هم نخوانیم از روی تصاویر می‌توانیم به غصه و ناراحتی فیلی و فیگی پی ببریم. آن‌ها در میان انبوه وسایل‌شان گیج و غمگین گیر افتاده‌اند. فیلی می‌پرسد حالا باید چه کار کنیم؟ و فیگی با جوابی که می‌دهد باعث می‌شود تمام غصه‌ها را فراموش کنند و دوباره خوشحالی را در کنار هم تجربه کنند. فیگی از فیلی می‌خواهد دزد دریایی بازی کنند و فیلی می‌پذیرد و می‌گوید وقتی دوستی مثل فیگی دارد دیگر به برنامه احتیاجی ندارد.

کتاب «ماشین‌سواری» با چنین پایان‌بندی‌ای یک بار دیگر نشان می‌دهد که وقتی دوستی واقعی در کنارت داشته باشی دیگر هیچ چیز قدرت این را نخواهد داشت که تو را غمگین کند.

نویسنده برای این که بتواند ذهن و حواس مخاطب را در مسیر داستان به خود جلب کند از ترفند تکرار استفاده می‌کند. کودک تکرار را دوست دارد و از آن لذت می‌برد. در این کتاب چه در متن داستان و چه در تصویرها به کرات تکرار را می‌بینیم! هر بار که فیگی یکی از وسایل مورد نیاز سفر را می‌آورد آن دو با هم یک شعر را تکرار می‌کنند و در تصویرها هم رفت و آمد پیاپی فیگی در گوشه صفحه به شکلی تکرار شده که گویی واقعا از کتاب خارج شده و در صفحه بعد با وسیله مورد نظر برگشته است.

کتاب «ماشین‌سواری» به فهرست افتخار جایزه تيودور سیوس گیزل ۲۰۱۳ راه یافته و برای کودکان چهار سال به بالا مناسب است.

از دیگر کتاب‌های این مجموعه می‌توان به کتاب‌های «ما تو کتابیم»، «روی سرت پرنده نشسته»، «ما حرف نداریم»، «خوشحال شدی؟»، «غافلگیربازی» و «من قورباغه‌ام تو چی؟» نام برد.